Aardappelfan

Als bedrijf dat aardappels verpakt en weinig direct contact heeft met de consument, zijn berichten zoals deze hieronder fantastisch om te horen. Wat geweldig dat onze aardappels mensen gelukkig kunnen maken. Heb jij ook een leuke anekdote of verhaal? Stuur het vooral naar ons toe.

Een handgeschreven brief, wanneer krijg je die nog? Wij kregen deze prachtige brief van een dame uit Rotterdam.

‘Geachte heer de Kock,

Ik schrijf u deze brief omdat ik geen computer heb dus u niet op die manier kan bereiken. Ik ben een vrouw van 88 jaar en sinds 5 jaar weduwe. Het verhaal van mij gaat over het jaar 1943-1944. De voedselschaarste werd steeds groter en vele mensen namen een tuintje om zelf aardappels en groenten te verbouwen. Hele weilanden werden omgespit. Wij woonden indertijd in Leiderdorp omdat mijn vader in Leiden werkte. Mijn broer kwam met het verhaal thuis dat de gemeente de siertuinen vrijgaf om ook te gebruiken. Mijn vader kreeg het perkje bij het gemeentehuis toegewezen, midden in het dorp. Hij moest alle beplanting laten staan en mocht alleen het grasveld omspitten en gebruiken. Hij besloot tot aardappels en kocht pootaardappels bij de (Zaadmens [?]) de enige in het dorp (Eigenheimers) dat viel het minste op. We gingen ze met de hele familie in een keer rooien. Nooit had ik zulke heerlijke aardappels gegeten. Ze kookte niet af en bleven stevig en vast. Latere jaren heb ik vaak Eigenheimers gekocht, gekookt en gegeten maar ze haalden het niet bij deze oorlogsaardappelen. Nu ik alleen voor mezelf kook heb ik genoeg aan een zakje van 1½ kilo dat ik haal in de supermarkt, en zodoende kwam ik in contact met uw Opperdoezen. Ik herkende ze direct van zoveel jaar geleden, en weet nu dat mijn vader geen Eigenheimers kocht als pootaardappels maar Opperdoezen. Uw naam en adres stond op het aardappelzakje, vandaar dat ik besloot u deze brief te schrijven.

Met vriendelijke groeten, hoogachtend.’